-
Pisze się rozdzielnie lone terrorysta, solo terrorysta21.05.201821.05.2018Szanowni Państwo,
mam kłopot z zapisem nazw / pojęć, tzn. lone terrorysta i solo terrorysta (zdaniem specjalistów nie są to synonimy). O ile słowo soloterrorysta – moim zdaniem – per analogiam do cyberterrorysty można by zapisać łącznie, o tyle zapis drugiego pojęcia wzbudza moje wątpliwości z uwagi na ang. „przedrostek”. Co zrobić w sytuacji, gdy obu tych pojęć należy użyć wymiennie, tj. solo / lone terrorysci? Jak to zapisać?
Pozdrawiam Anna
-
Skąd się wzięły porzeczki?29.10.201329.10.2013Czy słowo porzeczka jest jakoś spokrewnione z rzeką? Nie mam w tej chwili dostępu do słownika etymologicznego, zdaję się więc na Państwa pomoc.
-
Jak się odmienia łub?6.11.20176.11.2017Zamierzam niebawem otworzyć sklep internetowy i sprzedawać w nim, między innymi, kosze wyplatane z… ŁUBÓW czy ŁUBY? Powszechnie funkcjonuje forma: kosz z łuby, ale mam wątpliwości, czy jest ona poprawna i bardzo proszę o pomoc.
Serdecznie pozdrawiam
Agata Marcinkowska
-
sobie
29.03.202329.03.2023płynę sobie łódką, a nade mną płyną (sobie) obłoki
Dzień dobry, mam pytanie odnośnie do pojawiającej się czasami w prognozach pogody quasi-poetyckiej konstrukcji językowej typu: od zachodu płyną sobie chmury...
Wyraz sobie dodany tu do czasownika płynąć żadną miarą nie wskazuje na to, że czynność ta jest „całkowicie zależna od woli wykonującej ją osoby i zwykle sprawia jej przyjemność” (por. Inny słownik języka polskiego). Płynące po niebie chmury (częściej obłoki) jako uosabiające zmienną naturę rzeczy toposy literackie obecne są w twórczości wielu poetów, choćby Mickiewicza, Miłosza,
Szymborskiej, Harasymowicza czy Ratajczaka. Nigdy jednak nie płyną one tam sobie, co najwyżej są wprawiane w ruch przez wiatr, któremu w pewnym kontekście można już przypisać atrybut sprawczości, jak dzieje się to w przypadku greckiej pneumy z Ewangelii Janowej, upowszechnionej przez łacińskie „spiritus flat ubi vult”, co zostało przetłumaczone na język polski jako „duch wieje kędy chce” lub „wiatr wieje tam, gdzie chce” (J 3,8).
A życie sobie (sic!) płynie, jak gdyby nigdy nic...
Z poważaniem
-
sobie
16.10.202216.10.2022Witam. Mam pytanie odnośnie do nadużywania zaimka sobie obok czasowników. Niektórzy mówią np. „Idę SOBIE na spacer”, „Gram SOBIE w piłkę nożną” itp. Jaką funkcję pełni ten zaimek w tego typu zdaniach i czy w ogóle używanie go w ten sposób jest poprawne? Pozdrawiam.
-
Mam trzy psy – Ja mam trzy psy11.12.201511.12.2015Która forma zdania jest prawidłowa?
Mam trzy psy czy Ja mam trzy psy.
Masz samochód? czy Czy ty masz samochód?
-
Mam wątpliwość
23.11.202023.11.2020Czy błędem byłoby powiedzieć mam wątpliwość (liczba pojedyncza) zamiast mam wątpliwości (liczba mnoga)?
-
lekce sobie ważyć15.04.200215.04.2002Panie Profesorze,
Mam tym razem takie oto pytanie: skąd wzięło się „rozbicie” słowa lekceważyć na przykład w wyrażeniu lekce sobie ważyć? Z niecierpliwością czekam na odpowiedź. -
Na strychu mam w szafie sukienkę wisieć29.12.201429.12.2014Szanowni Państwo,
od pewnego czasu moi Rodzice zaczęli stosować pewną formę językową, która wydaje mi się wyjątkowo nienaturalna (a może wręcz pochodzącą z języka niemieckiego?) i upierają się, że przecież jest ona zupełnie normalna i funkcjonuje w języku codziennym. Chodzi o wyrażenia typu „Na strychu mam w szafie sukienkę wisieć”, „W garażu na posadzce mam klucze leżeć”. Czy stosowanie takich wyrażeń jest dopuszczalne?
Pozdrawiam ciepło
Czytelniczka -
być klasą dla siebie22.10.200422.10.2004Dzień dobry. Wyczytałam w prasie, że coś tam „jest klasą samą dla siebie”. Wydaje mi się, że powinno być: „jest klasą sam dla siebie”. Czy mam rację?
Małgorzata